“Focus op dagelijkse handeling geeft voldoening”

In het dagelijks leven is Karien Beijers vaak in gedachten en zich nauwelijks bewust van haar omgeving. Haar video’s over hoe de mens zich verhoudt tot de ruimte om zich heen gaan over het tegenovergestelde. Het fascineert Beijers om te laten zien hoe je fysiek aanwezig bent. Ze haalt haar inspiratie uit kunst, boeken en alles wat ze op straat voorbij ziet komen, dat verbonden is aan dagelijkse handelingen. “De moeite die je doet in een gewone beweging vind ik heel mooi. We staan te weinig stil bij normale handelingen terwijl die zo belangrijk zijn.”

Hoe komt jouw werk tot stand?

“Ik laat me inspireren door de ruimte waar ik me in bevind, meestal de plek waar ik werk of die ik tijdelijk in gebruik heb. De lichtval, de verhoudingen, de afmetingen van de ramen, alles speelt mee of een ruimte me aanspreekt. Er ontstaat al gaande een relatie met de omgeving. Door bewust aanwezig te zijn en gewone handelingen te verrichten als schoonmaken, ontdek ik de ruimte. Ik maak schetsjes en foto’s van wat me opvalt. Uiteindelijk worden het video’s over hoe de mens zich verhoudt tot de ruimte om zich heen.”

“Het fascineert me om te laten zien hoe we fysiek aanwezig zijn. Kinderen spelen daar ook mee. Ze verstoppen zich, maar willen tegelijk ook gezien worden. Ik dek ramen af om de buitenwereld af te sluiten en toch komt het licht gefilterd binnen. Het is een spel van aan- en afwezigheid. Ik heb een video gemaakt waarbij ik in een gordijn gewikkeld over een vensterbank balanceer. Het was een hoog raam, ik paste er precies voor en de gordijnen gingen heel stroef. Dat gaf een mooi beeld, die voeten en het gordijn dat niet wilde. De wrijving geeft weer hoe je je verhoudt tot een ruimte, dat heeft ook een bepaalde stugheid soms.”

Is er een vertaalslag te maken naar het gewone leven?

“Ik denk dat we nog maar weinig bewust fysiek aanwezig zijn. In deze tijd zijn we vooral virtueel aanwezig. De wrijving en stroefheid van het echte leven wordt niet meer gevoeld. De virtuele wereld heeft weinig te maken met ‘echt’ zijn. We staan niet stil bij normale handelingen terwijl die toch belangrijk zijn. De moeite die je doet in die gewone beweging vind ik mooi. Zoals vegen, schoonmaken, ramen sluiten of gordijnen openen. In mijn video’s wordt de ruimte meer dan een ondergrond waar het dagelijks leven en werk zich afspelen.”

“Mensen vinden mijn video’s soms grappig of absurd. Ik doe dat niet expres, maar ik tast wel de grens af tussen humor en eigenaardigheid. Volwassenen verkennen een ruimte niet meer zoals kinderen, die zijn nog steeds intuïtief. Als ze een inham zien of een nisje gaan ze er gelijk in zitten. Ze zetten zich klem tussen de muren om te voelen of het past, dat doe ik ook. Het is een verkenning. Ik wil mensen deze andere manier van kijken naar je omgeving meegeven.”

Wat doe je het liefst, fotograferen of filmen?

“Ik ben begonnen met fotografie met mezelf als model. Het was een gevecht met de tijd om de camera te bedienen en ook nog te poseren. Ik zag de foto’s steeds achteraf en kon daarna mijn houding pas weer corrigeren. Iets van beweging zit ook al in mijn foto’s. Je ziet bijvoorbeeld alleen mijn benen die een beweging maken, die lijkt op fietsen. Beweging heb ik altijd al fascinerend gevonden. De overstap naar video is dan ook vanzelfsprekend, ik kan er meer mee. Het thema ‘hoe je ruimte gebruikt’ daar ga ik voorlopig mee door, geluid krijgt daarbij een prominentere rol.”