Singles en elpees hebben elk hun eigen toerental. De expositie 33 1/3 RPM (rondes per minuut) is als een album met verschillende nummers/werken die elk vragen om een specifieke manier van beschouwen, waarbij ze zich ontrollen en tot leven komen. In de duur vindt wording plaats. De tentoonstelling sluit aan bij het Haarlem Vinyl Festival, dat plaatsvindt van 27 t/m 29 september.

Henri Bergson schreef over de ervaring van de tijd als duur, wanneer de mens zich overgeeft aan zijn intuïtie “waarmee men zich verplaatst in het innerlijk van een voorwerp om [ermee] samen te vallen…” Net als bij muziek vloeit een moment voort uit het vorige en blijft elk moment deel uitmaken van het volgende.

Annabelle Binnerts – tracks
A Room with the Word Ghost Inside. Een ruimte die zich ontvouwt, niet alleen in het groot maar ook in het klein, waarbij teksten in verschillende vormen verschijnen en verdwijnen als je er als beschouwer langs loopt en ze als het ware activeert. Tracks uit een verleden, die zich ophouden in deze tussenruimte tot ze uit de schaduw treden en weerklinken.

Berend Strik – rekto verso
In zijn zoektocht de drijfveren van ‘de kunstenaar’ te ontcijferen, raakte Strik in het atelier van Jackson Pollock gefascineerd door de sporen op de vloer. De foto’s van de ateliervloer zijn nu gekanteld, naar de wand, en vermengen de verfspatten van Pollocks acties met die van Striks bewerkingen met draden en stof – als de imprint van geluid in vinyl, die de gefotografeerde werkelijkheid intensiveren en tot leven brengen, doen zinderen. Een elpee heeft een A en een B kant. Het kleinste van de twee geëxposeerde schilderijen is ook van beide zijden te ervaren. Deze manier van exposeren geeft meer prijs van het proces en de geschiedenis van een werk.

CellaVie L*A*B – vuurvliegjes
De zaden van de esdoorn zijn in vorm verwant aan vleugelmoeren. Zo combineren ze moeiteloos tot een samenstel met de kleine tandwielen, waarmee ze ronddraaien. Niet precies 33 1/3 RPM, maar in een dromeriger snelheid – op weg naar het Symbioceen, een tijdperk waarin mens, natuur en technologie in balans zijn en profiteren van elkaars bestaan. Een wolk van vuurvliegjes lijken ze te vormen, voorzien van een eigen soundscape.

Edwin Zwakman – resonanties
We kijken naar een foto van een zorgvuldig nagebouwde herinnering: Op de fiets op weg naar huis, na een avond fotograferen in het verlaten huis van de pas overleden componist Louis Andriessen, resoneerde zijn muziek buiten in de nacht. Zwakman schetste die situatie en bracht maatstrepen aan in de tekening met het potlood waarmee de componist zijn partituren noteerde. Vervolgens bouwde hij die herinnering letterlijk na, waarna hij de tot stand gekomen enscenering, een soort maquette, fotografeerde.

In de vlakbij de Vishal gelegen Phil is een grafische notatie van het partituur van Andriessen op het gevelglas gedrukt van het muziekstuk dat de componist speelde tijdens de heropening van het gebouw, Klokken voor Haarlem. In de Vishal hangt de nieuwe ‘partituur’ van Zwakman precies onder die klokken, die elke avond rond de schemering in het stadslandschap klinken.

Patrick Corillon – fictie die zich ontrolt in verteltijd
Fictieve straatnaamborden. Het Parijs van de twintigste eeuw komt tot leven in mogelijke scenario’s die zich hier hebben afgespeeld en die zich in gedachten ontvouwen. In de werken van de Frans-Belgische kunstenaar vertaalt ruimte zich altijd in een specifiek tijdsverloop.

Twee kunstenaarsboeken laten verschillende stadia van verschuivende beeltenissen zien, als een verhaal dat zich in beweging zet. Op het scherm een animatie met bomen en bladeren als herinneringen, waartussen de mens zich beweegt – naar het verleden toe of terug naar de toekomst.

Opening
Vrijdag 6 september om 17.00 uur.