In het gebouw van Sociëteit Vereeniging komen licht, sculpturen en objecten samen tijdens het Kunstlijn weekend. De expositie APLOMB is samengesteld door Claus-Pierre Leinenbach, Dik Box en Bianca Vooges.

APLOMB

De titel van de tentoonstelling staat voor een korte krachtige ontmoeting in tijd, plaats en ruimte. In het gebouw van Sociëteit Vereeniging komt deze ontmoeting in de drie dagen van de Kunstlijn samen. Het is tevens de allerlaatste tentoonstelling voor de grote verbouwing van dit gebouw.

Kunstenaars veranderen de parterre van het gebouw in hun voorstellingswereld van licht, sculpturen en objecten. De werken zijn speciaal voor deze ruimte gemaakt. In de Herenkamer op de eerste etage zullen voorwerpen die daar door de jaren heen gebruikt werden, met kunstwerken gecombineerd worden. Door de veelzijdigheid van de werken met de nadruk op licht en sculptuur, ervaren bezoekers de ruimte op een bijzondere manier.

KUNSTENAARS:

Dik Box, Lilja Bjork Egillsdottir, Guda Koster, Claus-Pierre Leinenbach, Irene van de Mheen, Soek, Mark Swysen, Martijn Schuppers, Su Tomesen en Bianca Vooges.

DIK BOX:

Specifiek voor deze locatie is een installatie gemaakt die de ruimte transformeert. Er wordt een visueel beeld opgeroepen waarin ogenschijnlijk andere dimensies gelden. De installatie wordt gevormd door een netwerk van onafhankelijke lichtpuntjes in de ruimte. Een wereld van gewichtloosheid die een gevoel kunnen geven onder water of in ruimte te zweven, los van de dagelijkse werkelijkheid.

LILJA BJORK EGILLSDOTTIR:

In haar werk zoekt zij de grens op tussen kwetsbaarheid en weerbaarheid. Waarbij zij zich meestal op de lijn tussen fantasie en werkelijkheid bevindt. Beelden van herinneringen, zowel dromen vormen de inspiratie.

GUDA KOSTER:

Haar foto’s van mensen die schuilgaan in strakke vormen van textiel maken nieuwsgierig. Het werk begeeft zich in het gebied tussen mode, beeldhouwkunst, fotografie en performance. Het werk is humoristisch en grappig, maar ook beklemmend.

CLAUS-PIERRE LEINENBACH:

De Beelden zijn gemaakt van contrasterende materialen als gekleurde panties en in vele lagen gelaste ijzerplaten. De beelden staan op de grens van dromerige abstractie en plastische naaktheid. De bijna monsterlijke wezens lijken te zijn voortgekomen uit een hersenschim van erotisch-seksuele gevoelens; agressie, verdriet en vreugde.

IRENE VAN DE MHEEN:

Irene van de Mheen maakt tekeningen van ruimtes en ruimtes van tekeningen. Haar werk is helder en eenvoudig, maar ook bewust imperfect, veelal gemaakt van stroken gekleurd vinyl die ze losjes uitsnijdt en ter plekke opplakt.

SOEK:

Tekeningen op een lap witte stof op witte tafels, de lijnen van de tekening zijn gevolgd met het dunne draad van naaimachine garen, met de hand over de lijnen gezet. Een repeterende handeling, fysiek en rustgevend. Er zijn 4 figuren getekend. Mannen: band, bond, jongens en de wereld waar zij instappen.

MARK SWYSEN:

DE lichtinstalltie ‘1 Genesis Reconsidered: on the Origin of Life’ is een vertaling van natuurlijke oervormen, wetenschappelijk kunstzinnige interpretaties van levende organismen. Een gigantisch kwalachtig wezen zweeft lichtgevend door de ruimte.

MARTIJN SCHUPPERS:

De oorsprong van zijn schilderkunst ligt in het esthetisch Europese en Amerikaanse ‘fundamentele schilderen’. In de societeit laat hij een buiten proporties schilderij zien in een eigenlijk te kleine kamer. Een andere ruimte gaat hij bedwingen met een houten latten installatie.

SU TOMESEN:

Video’s, foto’s en installaties gaan altijd over mensen in de publieke en openbare ruimte, ze zijn op veel verschillende locaties opgenomen, waaronder Nederland, Japan, Egypte, Albanie, China, Brazilie en Cuba. De installaties en films komen uit deze context waarin ze gepresenteerd worden. Interactie met publiek speelt een belangrijke rol.

BIANCA VOOGES:

Gipsafgietsels van vers gevallen sneeuw door de jaren heen zijn een terugkerend gegeven geworden in haar werk. Het is het willen vasthouden van wat eigenlijk onmogelijk is. De fragiele sneeuwvlokken tegenover de zware materie van gips. Het moet vriezen, maar ook weer goed kunnen ontdooien