Verwarring is bij uitstek een woord dat past bij psychiatrie, verwarring (en ontwarren). Mijn werk wordt gemaakt voor een kleine ruimte in het Museum van de Geest, vestiging Haarlem. Een rode kubus, een soort kast die van buiten bekleed is met spiegels.

Het Museum van de Geest is een specifieke plek. Een plek waar niet alleen de geschiedenis van de psychiatrie maar ook werkingen van de geest in tentoonstellingen worden weergegeven. Een museum van de verwarring en ontwarring? Er zijn voorwerpen, er is kunst.

Het meest tot mijn verbeelding spreekt de zwarte instellingsjas die door een patiënt aan de binnenkant met heel fijne kruissteekjes persoonlijk is gemaakt. Er zijn klassieke bloemen en dieren te zien en enkele wat grovere borduursels. De jas ligt in de zaal waar ook de kubus staat. Er is niets te zien van het persoonlijke als je de jas draagt.

Verbergen en Zichtbaar zijn
Het werk dat ik aan het maken ben zal voort- borduren op mijn werk van vorig jaar. Werk dat buitenkant tegelijk met binnenkant laat zien.
Het verborgene zichtbaar? Wat je zag was fragmentarisch.

Tekeningen zijn de basis. Zij zijn gemaakt na verschillende bezoeken (en gesprekken met medewerkers) aan de twee vestigingen van het museum en het depot.

Een museum als dit nodigt uit tot kijken naar jezelf, althans bij mij. Het roept, meer dan andere musea, herinneringen op. Ik lees, met die herinneringen in mijn achterhoofd over de psychiatrie, hoe zij omging met mensen met vergelijkbare verledens. In mijn geval, als homo opgroeien in een verzwijgende, verstikkende omgeving. Citaten uit vakliteratuur en mijn herinnering verwerk ik in het werk.

Het werk wordt fragmentarisch, meerlagig en meerdelig.Het zal zich, vermoedelijk tot het geïnstalleerd wordt, blijven ontwikkelen. Beïnvloedt door wat het mij vertelt en wat ik ontdek in museum, depot en literatuur.