
The Alphabet of Lost Order
Onder de overkoepelende noemer The Alphabet of Lost Order brengt Lex ter Braak zijn werk samen. Deze titel verwijst naar de wereld, de natuur en het landschap die wij door ons eigen toedoen verloren zijn en naar de taal die ons uit de wereld verdreef terwijl wij die overmeesterden. Dat verlies zichtbaar maken, beweegt hem en zijn werk.
In zijn werk wil Ter Braak door de taal en het beeld heendringen om de verloren werelden achter hun ordeningen te benaderen. Niet om die letterlijk te schilderen maar om ze metaforisch op te roepen. Dat wil zeggen: omzetten in een werkelijkheid waarin beelden organische, bewegelijke vormen zijn, woorden uiteenvallen en letters zwevende tekens worden. Zij verbinden zich met andere vormen, sporen, weefdraden, verf. Zo is elk werk een op zichzelf staande uitsnede dat met elk ander werk in verbinding kan worden gebracht.
De solotentoonstelling The Alphabet of Lost Order #5 van Lex ter Braak wordt zondag 14 januari geopend om 16u.
~ Zondag 18 februari is de laatste dag van de tentoonstelling. Tussen 15.00 en 16.30 zal Lex ter Braak zelf weer aanwezig zijn en vindt er een publieke finissage plaats ~
Curatoren: Lex ter Braak & Martijn Lucas Smit


![“Heehee hoojooojooo hee hee wooooooh heeej heej hee hee!!… Het gebeurt weer in m’n kop vandaag!”
Zo ongeveer begint de openingstrack van het album ‘Mompelingen’ van Elektrik Hannes, dat in 1995 werd uitgebracht ter ere van zijn vijftigste verjaardag. De kreten gaan over in een langzame blues – met improvisaties op de elektrische gitaar zoals enkel Hannes Kuiper dat kon. Hannes Kuiper – begenadigd Haarlems beeldend kunstenaar en muzikant – overleed zaterdag op 79-jarige leeftijd.
Wie een schilderij van Hannes Kuiper aanschouwt zal de stijl in een verder leven steevast blijven herkennen. Je zou hem kunnen indelen bij de naïeven of zijn stijl met enige fantasie post-CoBrA kunnen noemen. Eigenlijk valt Hannes Kuiper als kunstenaar niet in één vakje te plaatsen. Heldere kleuren, vrolijke taferelen vol zon en wolken, lieflijke dieren en zachtmoedige mensfiguren bevolken zijn vooral in olieverf uitgevoerde schilderijen. Daarnaast zijn er de ruimtelijke objecten, zoals de vogels bij het Wilsonsplein en het typische Hannes-object bij treinstation Haarlem-Spaarnwoude. Zijn manier van schilderen is tijdloos en niet per definitie gebonden aan de Spaarnestad. Het is vooral de vrije expressie die Hannes in alles wat hij deed tot op het laatst wist vol te houden, in zijn kunst, zijn gedichten en zijn muziek.…
[Lees verder op www.kunstlijnhaarlem.nl]
Door Paul Lips/Kunstlijn](https://kunstlijn.org/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)



