Vanaf 28 oktober is drie weken lang de tentoonstelling THE SWEETEST GIRL I EVER KISSED te zien, een expositie over de STILTE die we misschien wel het moeilijkst verstaan: de DOOD. Ruim zeven jaar geleden overleed kostuumontwerper, naaldkunstenaar en hoedenmaker Louise Weber (1928-2015), de moeder en muze van George Moormann, waarmee de dichter en kunstenaar vanaf de eerste dag van zijn bestaan een symbiotische relatie onderhield. Na een periode van een allesverlammende intense rouw, die maar niet over leek te gaan, pakt George de draad weer op. In de tentoonstelling, een hommage met lichte en donkere kanten, neemt hij op rituele wijze ‘definitief’ afscheid van haar.

Wat kan de bezoeker verwachten?
Er zijn met as van Louise gemaakte tekeningen en schilderijen. Er is een installatie met moedergedichten die de bezoeker zelf kan pakken uit een van de zeven zakken die genaaid zijn op een zwarte kazuifel met goudbrokaat die bij uitvaarten en Allerzielen wordt gedragen. Ook is er een fotoalbum van Louise te zien waarin ze publiciteitsfoto’s voor films uit de jaren twintig en dertig, waarop filmdiva’s als Greta Garbo, Ginger Rogers en Pat Paterson, plakte. Het album is voor deze tentoonstelling zo bewerkt dat Louises meisjesdroom alsnog uitkomt. Ook te zien zijn een oude proeflap van Louise met een daarop na haar dood geborduurde mantra, een spel met Memory kaarten om de overledene te zoeken of ‘dichtbij’ te houden en de theaterdialoog Urnentaal die gebaseerd is op gevoerde gesprekken met de overledene.

De tentoonstelling is een rituele dans of, zo men wil, een door George Moormann speciaal ontwikkelde beeld- en woordenschat, bedoeld om de gebroken band tussen moeder en kind te herstellen. Behalve glamour en glitter, zoals de foto’s en affiches waarop Louise als diva en filmster schittert, komen ook duistere aspecten aan bod zoals Louise’s ‘gifkoffertje’ gevuld met echtscheidingspapieren en nare correspondentie, het ontbreken van een vaderfiguur en raadsels rond een doodgeboren kind.

Performance
Tijdens een performance op Allerzielen, 2 november 19.28 uur, wordt een speciaal moederkoekje met een snufje placenta gebakken. Hierbij worden ook een mantel en een ring gebruikt. De magische Mantel der Liefde of sleep van tops die, in samenwerking met Soek Zwamborn, geknipt en genaaid is uit alle kleding die de moeder van George haar hele leven maakte. De ring Global Eternity is gesmeed uit al het goud dat Louise droeg door meestergoudsmid Anke AMO Akerboom.

Extra in Gravenzaal
Op zaterdag 5 en zondag 6 november is tijdens het eerste Kunstlijnweekend in de Gravenzaal en de Schepenkamer van het stadhuis een tijdelijke uitbreiding van deze expositie te zien. Op zondagmiddag 15.00 uur is er een literair programma met proza en poëzie van Rudolf Geel, Maria van Daalen en George Moormann over stilte, ruimte en duisternis. Tijdens dit weekeinde is ook de cassette Nooit Meer Stil te koop, een zoektocht naar Harpocrates, de god van de stilte, discretie en vruchtbaarheid. Christhilde Klein maakte de foto’s en George Moormann, die ook model stond voor Harpocrates, schreef de gedichten.