Grande finale Beam This!
De donkere vertrekken van Sociëteit Vereeniging aan de Zijlweg, maakten vrijdagavond makers, kunstenaars en bezoekers, reisgenoten op een bijna intiem te noemen wandeling.
Ongeacht leeftijd of persoonlijke interesse, bleek iedereen iets van zijn gading te vinden.
Jaren zeventig graphics, tere zwevende papieren modellen, vrolijke zandverhalen, kubussen dansend op beats. De dynamiek van de live projecties transformeerde deze finale voor de aanwezigen in een actieve belevenis. Even sprekend als hun werk, waren de gezichten van de kunstenaars: Intens, geconcentreerd, glimlachend, bedenkelijk, trots. Hun poging de bezoekers te betoveren mag geslaagd genoemd worden.
BYOB (Bring Your Own Beamer) is een idee van kunstenaar Rafaël Rozendaal en door Herman van den Heuvel in Haarlem vertaald naar Beam This!
Ondersteund door ’Haarlem Viert Cultuur’ is BEAM THIS! ook in Haarlem een succes geworden, mede dankzij de inzet van Kunstcentrum Haarlem, 37PK, De Vishal, Kunstacademie Haarlem en Sociëteit Vereeniging.



![“Heehee hoojooojooo hee hee wooooooh heeej heej hee hee!!… Het gebeurt weer in m’n kop vandaag!”
Zo ongeveer begint de openingstrack van het album ‘Mompelingen’ van Elektrik Hannes, dat in 1995 werd uitgebracht ter ere van zijn vijftigste verjaardag. De kreten gaan over in een langzame blues – met improvisaties op de elektrische gitaar zoals enkel Hannes Kuiper dat kon. Hannes Kuiper – begenadigd Haarlems beeldend kunstenaar en muzikant – overleed zaterdag op 79-jarige leeftijd.
Wie een schilderij van Hannes Kuiper aanschouwt zal de stijl in een verder leven steevast blijven herkennen. Je zou hem kunnen indelen bij de naïeven of zijn stijl met enige fantasie post-CoBrA kunnen noemen. Eigenlijk valt Hannes Kuiper als kunstenaar niet in één vakje te plaatsen. Heldere kleuren, vrolijke taferelen vol zon en wolken, lieflijke dieren en zachtmoedige mensfiguren bevolken zijn vooral in olieverf uitgevoerde schilderijen. Daarnaast zijn er de ruimtelijke objecten, zoals de vogels bij het Wilsonsplein en het typische Hannes-object bij treinstation Haarlem-Spaarnwoude. Zijn manier van schilderen is tijdloos en niet per definitie gebonden aan de Spaarnestad. Het is vooral de vrije expressie die Hannes in alles wat hij deed tot op het laatst wist vol te houden, in zijn kunst, zijn gedichten en zijn muziek.…
[Lees verder op www.kunstlijnhaarlem.nl]
Door Paul Lips/Kunstlijn](https://kunstlijn.org/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)


Noord-Hollands Archief
Debbie Saul