Kunstlijn-directeur Joke Breemouer in het zonnetje: afscheid na dertig jaar
Met een drukbezochte receptie in sociëteit Vereeniging aan de Zijlweg nam ‘onze’ Joke Breemouer vrijdag 12 januari afscheid als directeur van de Kunstlijn Haarlem & Omstreken. Onder haar leiding groeide de Kunstlijn uit tot een gerenommeerd jaarlijks evenement.
‘Zorg ook dat je verkoopt’, is een van haar adviezen aan de deelnemende kunstenaars. Joke Breemouer staat bekend als verbinder en creatieve geest die oog heeft voor details, onverwachte expositielocaties en verrassende kunstenaarscombinaties. Hoewel ze er zelf niet van houdt om te veel op de voorgrond te treden, ontkwam Joke er dit keer niet aan om stevig in het zonnetje te worden gezet. Dat gebeurde met speeches en cadeau’s.
Van haar teamKunstlijn (‘zonder mijn team ben ik niets’) ontving zij een – door opvolgster Marie-Thérèse Meijs samengesteld – boek met in vogelvlucht hoogtepunten uit dertig jaar Kunstlijn, met bijdragen van vele betrokkenen. Uiteraard mocht een kunstwerk niet ontbreken, dus ontving Joke daarnaast een prachtig halssieraad van kunstenaar Jeanet Gem.
TeamKunstlijn doopt de jaarlijkse juryprijs (die wordt uitgereikt in Kunst Centrum Haarlem) om tot de ‘Joke Breemouer Kunstlijn Prijs‘. Als blijk van waardering voor haar drijvende kracht en tomeloze energie.
Daarnaast kreeg Joke een afbeelding van een fictief ontwerp voor een van de pictogrammen van het zogeheten Gravenzaal-tapijt van Joost Swarte. Op dit tapijt in het stadhuis zijn Haarlemse symbolen te zien. TeamKunstlijn is van mening dat Joke Breemouer daar gerust bij mag en ontwierp een speciaal Joke-pictogram met kenmerken als kapsel en bril.
Joke Breemouer gaat niet achter de geraniums zitten maar is inmiddels toegetreden tot het bestuur van Sociëteit Vereeniging, waar zij zich stort op de portefeuille ‘Leden’. Op de achtergrond zal zij het team van adviezen blijven voorzien. Na een zorgvuldige zoektocht van zo’n vijf jaar (uiteraard door Joke zelf) is Marie-Thérèse Meijs aangesteld als de nieuwe directeur Kunstlijn.











![“Heehee hoojooojooo hee hee wooooooh heeej heej hee hee!!… Het gebeurt weer in m’n kop vandaag!”
Zo ongeveer begint de openingstrack van het album ‘Mompelingen’ van Elektrik Hannes, dat in 1995 werd uitgebracht ter ere van zijn vijftigste verjaardag. De kreten gaan over in een langzame blues – met improvisaties op de elektrische gitaar zoals enkel Hannes Kuiper dat kon. Hannes Kuiper – begenadigd Haarlems beeldend kunstenaar en muzikant – overleed zaterdag op 79-jarige leeftijd.
Wie een schilderij van Hannes Kuiper aanschouwt zal de stijl in een verder leven steevast blijven herkennen. Je zou hem kunnen indelen bij de naïeven of zijn stijl met enige fantasie post-CoBrA kunnen noemen. Eigenlijk valt Hannes Kuiper als kunstenaar niet in één vakje te plaatsen. Heldere kleuren, vrolijke taferelen vol zon en wolken, lieflijke dieren en zachtmoedige mensfiguren bevolken zijn vooral in olieverf uitgevoerde schilderijen. Daarnaast zijn er de ruimtelijke objecten, zoals de vogels bij het Wilsonsplein en het typische Hannes-object bij treinstation Haarlem-Spaarnwoude. Zijn manier van schilderen is tijdloos en niet per definitie gebonden aan de Spaarnestad. Het is vooral de vrije expressie die Hannes in alles wat hij deed tot op het laatst wist vol te houden, in zijn kunst, zijn gedichten en zijn muziek.…
[Lees verder op www.kunstlijnhaarlem.nl]
Door Paul Lips/Kunstlijn](https://kunstlijn.org/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)



