Maskerade bij Het Dolhuys
Met de tentoonstelling ‘Maskerade’ maakt Het Dolhuys dit jaar weer deel uit van de jaarlijkse kunstmanifestatie Kunstlijn Haarlem. Onder leiding van gastcurator Annelien Kers tonen kunstenaar Marc Mulders en Ria Mul (Aterlier Artenzo) hun werk.

Met de tentoonstelling ‘Maskerade’ maakt Museum Het Dolhuys dit jaar weer deel uit van de jaarlijkse kunstmanifestatie Kunstlijn Haarlem. Tijdens deze tentoonstelling wordt werk getoond van Ria Mul (Atelier Artenzo), dat zij zelf of samen met Marc Mulders maakte, geïnspireerd op zijn, speciaal voor haar door hem vervaardigde, stillevens. Gastcurator Annelien Kers sluit met deze tentoonstelling naadloos aan bij de doelstelling van Het Dolhuys om de mens en zijn bijzondere geest centraal te stellen, in het bijzonder hij die afwijkt van de geldende ‘norm’ in zijn gedrag, denken en emoties. ‘Maskerade’ is bij Museum Het Dolhuys te zien vanaf 3 november 2016
De tentoonstelling komt voort uit de expositie ‘MAPPING OUT PARADISE’ van Claudy Jongstra en Marc Mulders in het museum De Pont in 2008, waar werk te zien was van Ria Mul van Atelier Artenzo, een werkplaats voor mensen met een beperking. In dat atelier werkt Marc Mulders al 18 jaar samen met artistiek begeleider Albert Matthijssen. Samen met hem bouwt Marc Mulders stillevens op voor de schilders van atelier Artenzo.
Van kijkdozen en totems naar schilderijen
Speciaal voor Ria maakt Marc Mulders kijkdozen om na te schilderen, met voor Ria betekenisvolle objecten en afbeeldingen. Ria maakte naar aanleiding van de stillevens van Marc zelf of samen met Marc schilderijen van Adam en Eva in het Paradijs. De laatste jaren heeft Marc voor Ria totems met maskers gemaakt, beplakt met afbeeldingen die Ria fascineren: plastic, leer, rubber, miniatuurdieren en ‘pictogrammen’ uit de modewereld, de religie en kunsten. Modeafbeeldingen van Walter van Beirendonck, barokafbeeldingen van Adam en Eva en afbeeldingen van schilderijen van Klimt, waar het patern en de ‘femme fatale’-vrouwen samensmelten in een inspirerende schildersstijl, voor Ria en voor Marc.


![“Heehee hoojooojooo hee hee wooooooh heeej heej hee hee!!… Het gebeurt weer in m’n kop vandaag!”
Zo ongeveer begint de openingstrack van het album ‘Mompelingen’ van Elektrik Hannes, dat in 1995 werd uitgebracht ter ere van zijn vijftigste verjaardag. De kreten gaan over in een langzame blues – met improvisaties op de elektrische gitaar zoals enkel Hannes Kuiper dat kon. Hannes Kuiper – begenadigd Haarlems beeldend kunstenaar en muzikant – overleed zaterdag op 79-jarige leeftijd.
Wie een schilderij van Hannes Kuiper aanschouwt zal de stijl in een verder leven steevast blijven herkennen. Je zou hem kunnen indelen bij de naïeven of zijn stijl met enige fantasie post-CoBrA kunnen noemen. Eigenlijk valt Hannes Kuiper als kunstenaar niet in één vakje te plaatsen. Heldere kleuren, vrolijke taferelen vol zon en wolken, lieflijke dieren en zachtmoedige mensfiguren bevolken zijn vooral in olieverf uitgevoerde schilderijen. Daarnaast zijn er de ruimtelijke objecten, zoals de vogels bij het Wilsonsplein en het typische Hannes-object bij treinstation Haarlem-Spaarnwoude. Zijn manier van schilderen is tijdloos en niet per definitie gebonden aan de Spaarnestad. Het is vooral de vrije expressie die Hannes in alles wat hij deed tot op het laatst wist vol te houden, in zijn kunst, zijn gedichten en zijn muziek.…
[Lees verder op www.kunstlijnhaarlem.nl]
Door Paul Lips/Kunstlijn](https://kunstlijn.org/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)

