Poëzie in harde materialen
Tijdens de Kunstlijn toont het ABC- centrum (Groot Heiligland 47, Haarlem) 2 kunstenaars die in hun werk een relatie aangaan met architectuur en met elkaar. Op eigen wijze maken zij voelbaar hoe in de hardheid van materiaal poëtische mogelijkheden schuilgaan.
Jan Jacobs Mulder (Medan Indonesië, 1940) maakt ruimtelijk werk in staal. Hij woont en werkt in Haarlem. Opleiding Rijksnormaalschool voor Tekenleraren te Amsterdam. Aanvankelijk schilder. Sinds 1970 ruimtelijk werk in staal, zowel op kleinere schaal als ook groter werk in de openbare ruimte. Er is in de vormgeving van het staal veelal een spanning voelbaar die een weg naar vrijheid zoekt. Strengheid wordt afgewisseld door beweeglijkheid, ordening door “uitschieters”. Zoals in muziek. Daarnaast blijft hij ook tekenen: een zelfstandig terrein voor zelfonderzoek en experiment. Behalve beeldend kunstenaar is Jan Mulder schrijver van romans.

Jaap Binnema (Vries, 1948) is beeldend kunstenaar (2-D) en woont sinds 2002 in Haarlem. Deels heeft hij zich als autodidact ontwikkeld. Van 1992-2002 was hij in deeltijd deelnemer aan de Vrije Academie in Den Haag. Zijn werk, vooral schilderijen in olieverf en acryl, bestrijkt alle klassieke thema’s (stilleven, portret etc) maar is vooral verbonden met architectuur: stad, industrie. De ritmes, herhalingen die gebouwen eigen zijn leiden soms tot meer abstract werk. Met name de (binnen-)ruimten bieden Jaap Binnema de mogelijkheid uiting te geven aan zijn verwondering over het binnenvallende licht.



![“Heehee hoojooojooo hee hee wooooooh heeej heej hee hee!!… Het gebeurt weer in m’n kop vandaag!”
Zo ongeveer begint de openingstrack van het album ‘Mompelingen’ van Elektrik Hannes, dat in 1995 werd uitgebracht ter ere van zijn vijftigste verjaardag. De kreten gaan over in een langzame blues – met improvisaties op de elektrische gitaar zoals enkel Hannes Kuiper dat kon. Hannes Kuiper – begenadigd Haarlems beeldend kunstenaar en muzikant – overleed zaterdag op 79-jarige leeftijd.
Wie een schilderij van Hannes Kuiper aanschouwt zal de stijl in een verder leven steevast blijven herkennen. Je zou hem kunnen indelen bij de naïeven of zijn stijl met enige fantasie post-CoBrA kunnen noemen. Eigenlijk valt Hannes Kuiper als kunstenaar niet in één vakje te plaatsen. Heldere kleuren, vrolijke taferelen vol zon en wolken, lieflijke dieren en zachtmoedige mensfiguren bevolken zijn vooral in olieverf uitgevoerde schilderijen. Daarnaast zijn er de ruimtelijke objecten, zoals de vogels bij het Wilsonsplein en het typische Hannes-object bij treinstation Haarlem-Spaarnwoude. Zijn manier van schilderen is tijdloos en niet per definitie gebonden aan de Spaarnestad. Het is vooral de vrije expressie die Hannes in alles wat hij deed tot op het laatst wist vol te houden, in zijn kunst, zijn gedichten en zijn muziek.…
[Lees verder op www.kunstlijnhaarlem.nl]
Door Paul Lips/Kunstlijn](https://kunstlijn.org/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)

