“Ik kan van kunst heel emotioneel worden”

‘’Haarlem kent een rijk cultureel leven. De stad geldt als broedplaats voor kunstenaars, muzikanten en dichters’’, aldus Jur Botter. Het streven van de wethouder is om kunst en cultuur voor iedereen toegankelijk te maken.

Botter wil meer kunst in de openbare ruimte en dat zoveel mogelijk inwoners kennisnemen van de schatten in de Haarlemse musea.

“Het liefst investeer ik het geld dat we binnen krijgen via de toeristenbelasting in kunst en cultuur. Met die extra inkomsten zou ik een mooi dekkend netwerk kunnen creëren met daarin de verschillende instellingen.”

Hoe komt het dat er in Haarlem zo veel te doen is op het gebied van kunst en cultuur?

“Haarlem biedt een voedingsbodem voor creativiteit. Het heeft vooral te maken met het feit dat Haarlem een mooie historische stad is met een gunstige ligging dicht bij Amsterdam. Het is voor veel kunstenaars een prettige vestigingsplek. In Haarlem hebben we oude kunstcollectieven, die nog steeds veel mensen aantrekken, maar er ontstaan ook nieuwe kunstontwikkelingen, denk bijvoorbeeld aan 3D-printing.”

“Het is wel allemaal wat gepolijst tegenwoordig. Er zijn nog maar weinig rauwe randjes over, die waren er vroeger wel. Haarlem had kraakpanden met een underground scene, met eigen cafeetjes en een bioscoop. Het is nu meer ‘bovengronds’. Er zijn wel nieuwe initiatieven in het sfeertje van vroeger, zoals in de Koepel en de Fietsfabriek. Gather is ook een goed voorbeeld, een ruimte waar designontwerpers hun producten tentoonstellen.”

Wat is in zo’n stad vol initiatieven de rol van de wethouder?

“De wethouder is een figuur op de achtergrond, die zorgt dat de gemeente faciliteert in geld en locaties. Het college probeert de nota kunst en cultuur voor acht jaar vast te leggen. Anders ben je het kunstbeleid net aan het uitwerken en is je bestuursperiode (4 jaar red.) alweer voorbij. Nu de economie aantrekt, denkt men dat er bij de gemeente meer geld beschikbaar is. Er worden veel nieuwe initiatieven bij ons onder de aandacht gebracht, waar de lopende nota tot 2020 niet in voorziet.

We zullen moeten kijken naar een ad hoc verdeling van de potjes. Daarvoor heb ik een korte notitie geschreven die twee weken geleden in de commissie is besproken. De grote instellingen in Haarlem hebben ook geld nodig. Het Frans Hals en de Hallen willen een verbouwing van 6 miljoen. Het Dolhuys heeft voor 2 miljoen achterstallig onderhoud en de centrale bibliotheek moet ook opgeknapt worden. Wat mensen nog weleens vergeten is dat de gemeente geen geld over heeft. We hebben een schuld van 456 miljoen euro. Geld beschikbaar hebben, is een heel relatief begrip.”

“Een nota kan opengebroken worden en aangepast, maar nu is het geen gunstig moment. In maart zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Als ik nu een nieuwe nota zou maken en straks niet als wethouder cultuur terugkom, zit mijn opvolger ermee opgescheept. Het is not done om binnen een halfjaar tot de verkiezingen drastische wijzigingen aan te brengen.”

Hoe belangrijk is kunst voor de inwoners van een stad?

“Kunst is van levensbelang. Het zet mensen aan tot nadenken, emotioneert en brengt ons in vervoering. Kunst zorgt dat je even loskomt van de wereld waarin je leeft. Ik kan van bepaalde kunstwerken heel emotioneel worden. Van huis uit ben ik niet met kunst opgegroeid, ik heb het leren waarderen. Mijn vrouw en ik nemen geregeld uit andere landen handwerk achtige dingen mee naar huis. Schilderijen, maar ook mantels met borduursels of beeldjes.

In mijn werkkamer hangt een prachtig schilderij van de Grote Markt rond 1700. Ik zou het enorm spannend vinden als ik daar in die tijd een dag rond zou kunnen lopen. Ook heel bijzonder vind ik de Gravenzaal in het gemeentehuis, een plek waar al honderden jaren wordt vergaderd. Ik vraag me weleens af wie ben ik dat ik daar mag werken. Voor iemand die op de mavo is begonnen, is het toch mooi om dit mee te mogen maken.”