Haarlem is een galerie rijker, een eigenwijze galerie om precies te zijn. Eigenaar Saskia de Wal Post wil met Galerie Olivijn de kunstdrempel verlagen en met name de nieuwe kunstkijker uitnodigen om zich te laten verrassen. Saskia de Wal Post: “Ik heb een andere kijk. Maak intuïtief mijn keuzes en wil soms een beetje schreeuwen.”

Galerie Olivijn bevindt zich boven het tevens spiksplinternieuwe restaurant Olivijn aan de Kleine Houtstraat. Het restaurant wordt gerund door haar man, Meesterkok Menno Post. “Wij willen een huiselijke sfeer neerzetten, maar wel hoogwaardig eten serveren. Het exposeren van kunst past hier goed bij.” In het restaurant is ruimte om kunst te tonen en in de galerie is ruimte voor private (galerie) diners en vergaderingen. Gasten mogen hun aperitief of dessert nuttigen in de galerie om rustig de kunst tot hun door te laten dringen.

In het restaurant hangt momenteel het werk van Ron Greve. Extreem scherpe en kleurrijke stillevens van glazen waarop altijd één glas gebroken is. Zijn foto’s zijn abstracte familie portretten. Eén gebroken glas, want er is altijd wel iemand stuk binnen een gezin. Vooral de kleur in zijn werk trekt de aandacht en heeft het restaurant body. Het restaurant en de galerie gaan samen een bijzondere verbinding aan.

Spannende beelden

Saskia is fotograaf, foodfotograaf. Ze fotografeert eten voor diverse bladen en kookboeken. Daarnaast maakt ze vrij werk, hierin combineert ze eten en sensualiteit. Haar foto’s zijn kleurrijk, gedurfd en nodigen de toeschouwer uit om nog een keer te kijken. In haar nieuwste serie fotografeert ze vrouwen die eten. Extreem genieten van hun eten. Zonder regels. “Juist omdat etende mensen fotograferen not done is creëert dit spannende beelden. Maar vooral omdat echt genieten vaak vergeten wordt.”

In eerste instantie wilde Saskia alleen haar eigen werk tentoonstellen in het restaurant. “Later ontstond het idee van een galerie. Want hoe mooi is het om ook andere kunstenaars een podium te kunnen bieden?”, zegt Saskia vol enthousiasme. Galerie ervaring heeft ze niet. “Ik denk dat dat mijn kracht is. Ik wil intuïtief te werk gaan, enkel werk tonen dat mij raakt. Ik wil de ziel van de kunstenaar voelen als ik naar een werk kijk. Pas dan kan ik enthousiast over een werk vertellen.” Een van haar ontdekkingen is Oliver Gouwenberg. Hij is recent afgestudeerd aan de fotoacademie. Zijn afstudeerproject ging over zijn dementerende schoonmoeder. Elke dag komt zij langs voor het avondeten. Hij legde haar niet vast, maar haar zakdoekje. Precies aan de kreukels kan hij zien wat voor mood zijn schoonmoeder heeft.

Onbevangenheid

Naast een podium bieden, wil ik ook de kunstenaars steunen in hun ondernemerschap. Zelf heeft ze het ondernemerschap geleerd met vallen en opstaan. “Door mijn onbevangenheid heb ik mij achteraf soms veel te goedkoop op de markt gezet. Ik wil graag anderen behoeden voor dezelfde fouten. Als kunstenaar moet je jezelf tegenwoordig goed kunnen presenteren en ook zakelijk weten wat je aan het doen bent.”

Op haar vrije dagen slentert ze door Haarlem. Wat is het kunstaanbod? In andere galeries, musea, maar ook in ateliers. “Ik ben nog aan het aftasten wat ik wel en niet kan presenteren. Ik heb een voorliefde heb voor fotografie en Haarlemse kunstenaars. Ik ben relatief veilig gestart, maar verwacht dat ik steeds meer gedurfde keuzes ga maken.”