uitgelicht Jeroen Effern
“We bestaan dit jaar 25 jaar, we zijn 3 verschillende kunstenaars, Wagenaar van Co is de gezamenlijke ruimte. De oude vlasschuur met zijn hele hoge plafonds en grote deuren heeft iets spiritueel. Het is min of meer toeval dat we alle drie met stilte werken …” Jeroen Effern. Kunstlijn op atelierbezoek bij deelnemend kunstcollectief Wagenaar van Co, Een klein collectief met Sasja Wagenaar, Annalinda Wagenaar en Jeroen Effern, niet alleen familie, maar ook een gelijkenis in werk en wijze, de stilte en de tijd.
Jeroen Effern, de man van Annalinda Wagenaar, schildert en schrijft. “Ik werk altijd heel langzaam aan mijn doeken, het is heel veel kijken en dan zien wat het nodig heeft. Mijn atelier ruimte is precies goed, ik heb weinig afstand nodig, ik maak platte werken, af en toe bijna grafisch.”
De bijna blanco schilderijen van Jeroen vertellen veel over zijn werk als schilder. Hij is gestopt met ideeën in zijn hoofd te schilderen, laat zich leiden door de verf, het werk proces. Neemt als onderwerp iemand die hij bewondert, zoals Kate Bush. “Het onderwerp, de foto gooi ik op een gegeven moment weer weg, het gaat niet om de gelijkenis, de foto is de start. Ik ben mensen gaan schilderen die iets voor mij betekenen, elke keer op een vast formaat doek. Vroeger had ik een idee in mijn hoofd en dat wilde ik op doek krijgen en uiteindelijk irriteerde mij dat mateloos, het schilderij was al min of meer af, het werden in mijn ogen hele saaie schilderijen, omdat het beeld al zo bekend was, terwijl nu weet ik niet wat er gaat gebeuren als ik aan het schilderen ben, ik zorg voor stilte in mijn hoofd.”
Het schilderen wisselt Jeroen af met schrijven en lezen. Zo heeft hij in zijn bibliotheek tegenover zijn atelier een hele boekenkast vol gewijd aan één boek ‘Op zoek naar de verloren tijd’ door Marcel Proust.
. . .
Uitgelicht: Atelierbezoeken “Wat betekent kunst voor jou?” Deze vraag stelt Larissa Neslo (zelf ook kunstenaar) aan kunstenaars in hun ateliers. Een ontdekkingstocht naar de kunst. Op Instagram en Facebook Kunstlijn Haarlem zijn deze atelierbezoeken te zien en te volgen.
Tekst en foto’s: Larissa Neslo










![“Heehee hoojooojooo hee hee wooooooh heeej heej hee hee!!… Het gebeurt weer in m’n kop vandaag!”
Zo ongeveer begint de openingstrack van het album ‘Mompelingen’ van Elektrik Hannes, dat in 1995 werd uitgebracht ter ere van zijn vijftigste verjaardag. De kreten gaan over in een langzame blues – met improvisaties op de elektrische gitaar zoals enkel Hannes Kuiper dat kon. Hannes Kuiper – begenadigd Haarlems beeldend kunstenaar en muzikant – overleed zaterdag op 79-jarige leeftijd.
Wie een schilderij van Hannes Kuiper aanschouwt zal de stijl in een verder leven steevast blijven herkennen. Je zou hem kunnen indelen bij de naïeven of zijn stijl met enige fantasie post-CoBrA kunnen noemen. Eigenlijk valt Hannes Kuiper als kunstenaar niet in één vakje te plaatsen. Heldere kleuren, vrolijke taferelen vol zon en wolken, lieflijke dieren en zachtmoedige mensfiguren bevolken zijn vooral in olieverf uitgevoerde schilderijen. Daarnaast zijn er de ruimtelijke objecten, zoals de vogels bij het Wilsonsplein en het typische Hannes-object bij treinstation Haarlem-Spaarnwoude. Zijn manier van schilderen is tijdloos en niet per definitie gebonden aan de Spaarnestad. Het is vooral de vrije expressie die Hannes in alles wat hij deed tot op het laatst wist vol te houden, in zijn kunst, zijn gedichten en zijn muziek.…
[Lees verder op www.kunstlijnhaarlem.nl]
Door Paul Lips/Kunstlijn](https://kunstlijn.org/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)



