uitgelicht Sasja Wagenaar
“Dat hele stille, dat rustige kijken, dat vind ik heerlijk om te doen …” Sasja Wagenaar. Kunstlijn op atelierbezoek bij deelnemend kunstcollectief Wagenaar van Co, Een klein collectief met Sasja Wagenaar, Annalinda Wagenaar en Jeroen Effern, niet alleen familie, maar ook een gelijkenis in werk en wijze, de stilte en de tijd.
Sasja Wagenaar maakt vaak grote schilderijen. Stillevens van Chinese porseleinen kommetjes. Elk werk heeft een kijk afstand. Dichtbij is het geschilderd, op afstand ziet het er heel fijntjes, realistisch, uit.
Sasja schildert haar hele leven stillevens, dit heeft zij doorbroken met een periode van kindermeubels ontwerpen, maken en beschilderen samen met haar zus Annalinda. Daarna is zij verder gegaan met stillevens schilderen, nu heel groot en niet meer in olieverf. “De rijkdom aan kleuren in olieverf heb je tegenwoordig ook in acryl verf. Ik heb het mengen vroeger in olieverf geleerd. Of het eind resultaat hetzelfde is? Als je stillevens maakt is het de illusie, die het moet doen, of de verf nu plat is of dik. Acryl verf is wat dunner en moet je nog meer met de illusie werken.” Meer vakmanschap nodig voor hetzelfde resultaat? “Ja dat is mooi gezegd.”
Sasja woont doordeweeks in haar atelier. “Het is een voordeel om hier altijd te zijn. Ik kan veel tijd besteden aan het kijken naar mijn werk. Is het genoeg om de illusie te laten zijn?” Waarom kommetjes? “Chinese porseleinen kommetjes zijn zo mooi gemaakt en zijn door zoveel handen gegaan.” Haar kommetjes belicht zij, want licht en schaduw zorgt voor de illusie. Er is veel vraag naar haar stillevens met kommetjes. Een reden om ook stillevens van stoffen te gaan schilderen. “Ik ben weer aan het ontdekken, nu bezig met een gouden stof. Ik heb de gouden stof voller gemaakt door het voering te geven, zodat de stof valt zoals in die mooie kostuum schilderijen van vroeger, daar hou ik van. Heel veel kijken, er zit zoveel in een stilleven.”
. . .
Uitgelicht: Atelierbezoeken “Wat betekent kunst voor jou?” Deze vraag stelt Larissa Neslo (zelf ook kunstenaar) aan kunstenaars in hun ateliers. Een ontdekkingstocht naar de kunst. Op Instagram en Facebook Kunstlijn Haarlem zijn deze atelierbezoeken te zien en te volgen.
Tekst en foto’s: Larissa Neslo









![“Heehee hoojooojooo hee hee wooooooh heeej heej hee hee!!… Het gebeurt weer in m’n kop vandaag!”
Zo ongeveer begint de openingstrack van het album ‘Mompelingen’ van Elektrik Hannes, dat in 1995 werd uitgebracht ter ere van zijn vijftigste verjaardag. De kreten gaan over in een langzame blues – met improvisaties op de elektrische gitaar zoals enkel Hannes Kuiper dat kon. Hannes Kuiper – begenadigd Haarlems beeldend kunstenaar en muzikant – overleed zaterdag op 79-jarige leeftijd.
Wie een schilderij van Hannes Kuiper aanschouwt zal de stijl in een verder leven steevast blijven herkennen. Je zou hem kunnen indelen bij de naïeven of zijn stijl met enige fantasie post-CoBrA kunnen noemen. Eigenlijk valt Hannes Kuiper als kunstenaar niet in één vakje te plaatsen. Heldere kleuren, vrolijke taferelen vol zon en wolken, lieflijke dieren en zachtmoedige mensfiguren bevolken zijn vooral in olieverf uitgevoerde schilderijen. Daarnaast zijn er de ruimtelijke objecten, zoals de vogels bij het Wilsonsplein en het typische Hannes-object bij treinstation Haarlem-Spaarnwoude. Zijn manier van schilderen is tijdloos en niet per definitie gebonden aan de Spaarnestad. Het is vooral de vrije expressie die Hannes in alles wat hij deed tot op het laatst wist vol te houden, in zijn kunst, zijn gedichten en zijn muziek.…
[Lees verder op www.kunstlijnhaarlem.nl]
Door Paul Lips/Kunstlijn](https://kunstlijn.org/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png)



