Ter nagedachtenis aan een bijzonder kunstlievend mens.
(Dit interview is oorspronkelijk door Kunstlijn gepubliceerd in november 2018. Bart Spoorenberg is op 28 juli 2020 overleden)
Inspirerende gesprekken. Nieuwe ontdekkingen. Of een blik achter de schermen. De Kunstlijn Haarlem brengt kunstenaars, kunstliefhebbers en professionals bij elkaar. Ieder met z’n eigen doel. Kunstverzamelaar Bart Spoorenberg bezoekt jaarlijks de Kunstlijn Haarlem met een grote tas onder zijn arm. Ook dit jaar werd hij gespot bij Het Hoofdkantoor. Met maar liefst zes nieuwe aanwinsten ging hij naar huis! Wie is Bart Spoorenberg? En waar krijgen al deze werken een plekje? Namens de Kunstlijn Haarlem kreeg ik een persoonlijke rondleiding door zijn adembenemende herenhuis aan het Spaarne.
Hamer en spijkers
Als de voordeur opengaat sta ik midden in een museum. Overal hangt kunst. Opgehangen met een gevoel voor balans. Geen werk valt uit de toon. In de hoek ligt een hamer met enkele spijkers. Bart vertelt enthousiast dat kunstenaar Frans Vendel net op bezoek was om een werk langs te brengen. Hij wijst naar een vierkant doek waar drie abstracte vlakken een dialoog met elkaar aangaan. “Tijdens de Kunstlijn raakte ik in de Vishal in gesprek met Frans. Het werk straalt kracht uit, maar tegelijkertijd rust. Dit werk hoort op deze wand thuis.” De omringende werken zijn tevens abstract. Een mix van werken uit de jaren ‘50 van bijvoorbeeld Joost Baljeu en hedendaagse kunstenaars als Els Moes en Eric de Nie.
Ontvangst woning Bart Spoorenberg
Abstracte wand met rechts het werk van Frans Vendel
Eigen collectie
Bart Spoorenberg (1948) komt uit een verzamelaars gezin. Zijn ouders verzamelde antiek. “Ik verliet het ouderlijkhuis met een aanhangwagen gevuld met antiek. Het voelde alsof ik nog in het huis woonde van mijn ouders. Als tegenhanger ben ik mijn eigen collectie gestart. Een collectie van hedendaagse kunst. Langzaam verdween de antiek uit mijn huis.” Jarenlang werkte hij voor de Hema en Bijenkorf als conceptbedenker. Hij reisde hiervoor de gehele wereld over. Maar de kunst voor zijn privécollectie kocht hij voornamelijk aan in Nederland, in en rondom Haarlem. “Ik kan mij met deze kunst identificeren.”
Hij koopt enkel aan wat hij mooi vindt. “De ene keer maakt een werk mij blij, de andere keer doet het mij denken aan een scene uit mijn leven en of straalt het werk rust uit.” Thuis schuift hij net zolang met de werken zodat er een gebalanceerde compositie ontstaat. De werken naast elkaar vormen zo bijna een nieuw kunstwerk. Het herenhuis telt drie verdiepingen. Overal hangt iets. In de garage, naast zijn tandenborstel in de badkamer en boven de bank in de woonkamer waar hij over het Spaarne uitkijkt. Bart leeft in zijn eigen museum. “Ik vind het heerlijk om rond te dwalen tussen alle creatieve uitspattingen.”
Deel aanwinsten Kunstlijn, links mozaïek Anouk Rosenhart
Nieuwste ontdekking
Eén van zijn nieuwste ontdekkingen en aankopen is van de Haarlemse Anouk Rosenhart (1988). Anouk heeft zich gespecialiseerd in mozaïek, abstracte mozaïek. Ze speelt met materiaal, vorm, hoogte, grote en voegafstand. Haar kennis heeft ze opgedaan bij het Scuola Mosaicisti del Friuli in Spilimbergo in Italië. Een van de weinige kunstacademies die mozaïek als specialisatie kent. Tijdens de Kunstlijn exposeerde ze Onder de Toren in de Waarderpolder. “Haar werk is teer en kwetsbaar. Het spel van lijn en vlak in de diepte trok mijn aandacht.”
Op een gegeven moment waren de muren vol. Puilde de opslagruimte onder zijn bed uit en was er geen ruimte meer in de kasten. In 2016 besloot Bart 130 werken aan de overburen, het Teylers Museum te schenken. “Als ik een werk aankoop wordt het werk enkel nog door mij en mijn bezoekers bekeken. Door een deel van mijn collectie aan het Teylers te schenken hoop ik de kunst voor een groter publiek zichtbaar te maken.” Dat is gelukt. De schenking resulteerde in een overzichtstentoonstelling ‘Kunst aan het Spaarne’.
De werken naast elkaar vormen bijna een nieuw kunstwerk
Achter ieder werk schuilt een verhaal
Ondertussen zijn de muren weer gevuld, maar de verzamelaar heeft vooruitzicht op meer ruimte. Recent heeft hij een woning aangekocht in de voormalige Psychiatrische inrichting Bloemendaal. Weer een adembenemend gebouw. Gelijkvloers, maar met wanden van 6 meter hoog. Of hij het erg vindt om Haarlem te verlaten? “Nee, er ligt een prachtige tuin om heen. Vooruitzicht op meer rust. Daar ben ik wel aan toe.” De nieuwe aankopen staan tijdelijk nog in een hoekje, maar zullen als een van de eerste een plaatsje krijgen op de nu nog kale, witte wanden.
“Ik moet een keer ophouden”, zegt Bart gevolgd door een zucht. Tegelijkertijd schiet er weer een herinnering te binnen, loopt hij naar de andere kant van de zolder en praat hij vol enthousiasme door. Achter ieder werk schuilt een verhaal. Jong, oud, gevestigd, jong talent. Alles hangt door elkaar. Zelfs bij het afscheid weet hij nog een anekdote te vertellen. Bijzondere man met een groot hart voor kunst, kunstscheppers en dé Kunstlijn Haarlem.
