“Het meeste voel ik mij aangetrokken tot gezichten. In mijn werk geef ik een indruk weer hoe iemand gekeken heeft en wat voor gevoelens dat bij mij teweegbrengt. Ik schilder en teken innerlijke portretten” Kunstlijn op atelierbezoek bij deelnemer Meli Kuhn in Nieuwe Vide, Meli is één van de nieuwe Kunstlijn deelnemers dit jaar.

Meli Kuhn geboren in Duitsland, opgeleid aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam, gewerkt als filmactrice en als choreografe danstheater gemaakt. Werkt sinds een aantal jaar fulltime als kunstenaar. Meli doet regelmatig mee met kunstbeurzen in Duitsland. Ze laat werk zien waar ze mee bezig is, werk met als thema erotiek voor een galerie in Duitsland. Ze heeft vrienden gevraagd wat zij erotisch vinden. Bij de één is het heel expliciet en bij de ander is het veel meer een vermoeden.

Meli werkt op papier, canvas of materiaal wat zij op straat vindt, zoals bouwmateriaal, boeken, binnenkant van lijsten, … Haar werken zijn geen werkelijke portretten. Het schilderen is voor haar een persoonlijke zoektocht, de gevoelens die zij zelf heeft ziet zij terug in gezichten en houdingen van mensen die zij op straat tegen komt.

“Innerlijke portretten, ik heb een hoofd in mijn hoofd. De meeste emotie kan ik kwijt in een houding, gezichtsuitdrukking. Ik schilder mensen niet na, ik schilder hoe ik iemand waarneem. Mijn werken maak ik heel snel, later wanneer nodig schilder ik verschillende lagen over de eerste opzet heen, net zo lang tot de uitdrukking die ik heb waar genomen in beeld komt.”

In haar atelier zien we een heel groot theatraal schilderij waarvan Meli niet weet of het af is, ze ziet het als een soort levensproject. “Alle werken hebben voor mij betekenis, vaak iets duisters, verdrietigs, meestal vertel ik daarom niet veel over mijn schilderij, laat iemand zelf de betekenis bedenken.”

Melancholie, het naar binnen gekeerd zijn, vindt zij mooi om te schilderen. Beter nog past ‘Weltschmerz’, een typische Duitse uitdrukking, het lijden van de wereld in je dragen.

 

. . .

 

Uitgelicht: Atelierbezoeken “Wat betekent kunst voor jou?” Deze vraag stelt Larissa Neslo (zelf ook kunstenaar) aan kunstenaars in hun ateliers. Een ontdekkingstocht naar de kunst. Op Instagram en Facebook Kunstlijn Haarlem zijn deze atelierbezoeken te zien en te volgen.

Tekst en foto’s: Larissa Neslo

“Ik kan best wel een beetje van de hak op de tak springen. Het bos schilderen als een soort grond thema geeft mij rust.” Kunstlijn op atelierbezoek bij deelnemer Wendy Tjalma in Broedplaats Bogota. Wendy deelt haar atelier met Frans Strunk, ook Kunstlijn deelnemer.

Wendy Tjalma (1973) heeft van jongs af aan twee passies, schilderen en de taal Frans. Van het schilderen heeft zij haar beroep gemaakt. Naast haar werk als kunstenaar heeft Wendy 8 jaar voor de Kunstlijn gewerkt en 6 jaar voor De Vishal. Met beide bijbanen is Wendy recent gestopt en is met haar tweede passie Frans begonnen. En volgt de studie Frans om straks naast het kunstenaar zijn iets met de taal Frans te gaan doen. Wellicht teksten vertalen voor kunst en cultuur.

Het bos als thema is voor Wendy een paar jaar geleden ontstaan. “We waren op weg naar Eefde om op te ruimen. In Eefde ligt ons familie huis, midden in het bos, het huis was van oma en inmiddels van de hele familie. Een windhoos was over het terrein gegaan en heeft alle bomen die er stonden om ver getrokken, het hele bos was weg, het was een wonder dat het huis er nog stond. In de auto zat ik naar het werk van Kim Dorland te kijken en inspireerde mij om ook bos te gaan schilderen. Kim Dorland had ik op Art Rotterdam gezien.”

In bos zit hoop. “We hadden na de windhoos 1250 verschillende bomen gepoot, een nieuw bos gemaakt. De natuur gaat door, trekt zich nergens wat van aan, niet van grenzen, niet van mensen en ik vind dat heel geruststellend.”

Nu een aantal jaar verder. “Door de periode van Corona ben ik zelf veranderd, daar is de beslissing uit voort gekomen om te stoppen met Vishal en Kunstlijn. Ik heb nu het gevoel dat ik een stap verder moet, ik wil het bos niet los laten, maar als een soort grond thema vasthouden. Een laagje dieper gaan. Ik ben gaan schrijven en tekenen in boekjes. Kwam erachter dat het bos schilderen voor mij met veiligheid, geborgenheid, familiegevoel, leuke dingen en onbevangenheid te maken heeft.”

Tijdens vakanties maakt Wendy ook tekeningen in boekjes. “Het is super leuk, de eerste keer dacht ik wat ga ik in godsnaam tekenen. Ik ben heel resultaat gericht. En nu na een aantal vakanties tekenen maakt het niet meer uit. De tekeningetjes van 10 minuutjes worden steeds losser. Sommige tekeningetjes geven mij ideeën voor thuis.”

Wendy schildert met een tekening erbij als leidraad. De eerste laag is meestal van fluorescerende acryl en daarover heen schildert zij bos in olieverf in verschillende kleuren. Bos met dingen uit haar tekeningen of uit haar hoofd, zoals een tentje. “Het tentje was ontstaan in die rustige periode van Corona. Ik vond het heel prettig, je terugtrekken uit de ratrace. Voor sommige mensen eng, voor mij juist veilig en beschermend, het donkere bos in mijn eigen tentje.”

 

. . .

 

Uitgelicht: Atelierbezoeken “Wat betekent kunst voor jou?” Deze vraag stelt Larissa Neslo (zelf ook kunstenaar) aan kunstenaars in hun ateliers. Een ontdekkingstocht naar de kunst. Op Instagram en Facebook Kunstlijn Haarlem zijn deze atelierbezoeken te zien en te volgen.

Tekst en foto’s: Larissa Neslo

“We bestaan dit jaar 25 jaar, we zijn 3 verschillende kunstenaars, Wagenaar van Co is de gezamenlijke ruimte. De oude vlasschuur met zijn hele hoge plafonds en grote deuren heeft iets spiritueel. Het is min of meer toeval dat we alle drie met stilte werken …” Jeroen Effern. Kunstlijn op atelierbezoek bij deelnemend kunstcollectief Wagenaar van Co, Een klein collectief met Sasja Wagenaar, Annalinda Wagenaar en Jeroen Effern, niet alleen familie, maar ook een gelijkenis in werk en wijze, de stilte en de tijd.

Jeroen Effern, de man van Annalinda Wagenaar, schildert en schrijft. “Ik werk altijd heel langzaam aan mijn doeken, het is heel veel kijken en dan zien wat het nodig heeft. Mijn atelier ruimte is precies goed, ik heb weinig afstand nodig, ik maak platte werken, af en toe bijna grafisch.”

De bijna blanco schilderijen van Jeroen vertellen veel over zijn werk als schilder. Hij is gestopt met ideeën in zijn hoofd te schilderen, laat zich leiden door de verf, het werk proces. Neemt als onderwerp iemand die hij bewondert, zoals Kate Bush. “Het onderwerp, de foto gooi ik op een gegeven moment weer weg, het gaat niet om de gelijkenis, de foto is de start. Ik ben mensen gaan schilderen die iets voor mij betekenen, elke keer op een vast formaat doek. Vroeger had ik een idee in mijn hoofd en dat wilde ik op doek krijgen en uiteindelijk irriteerde mij dat mateloos, het schilderij was al min of meer af, het werden in mijn ogen hele saaie schilderijen, omdat het beeld al zo bekend was, terwijl nu weet ik niet wat er gaat gebeuren als ik aan het schilderen ben, ik zorg voor stilte in mijn hoofd.”

Het schilderen wisselt Jeroen af met schrijven en lezen. Zo heeft hij in zijn bibliotheek tegenover zijn atelier een hele boekenkast vol gewijd aan één boek ‘Op zoek naar de verloren tijd’ door Marcel Proust.

 

. . .

 

Uitgelicht: Atelierbezoeken “Wat betekent kunst voor jou?” Deze vraag stelt Larissa Neslo (zelf ook kunstenaar) aan kunstenaars in hun ateliers. Een ontdekkingstocht naar de kunst. Op Instagram en Facebook Kunstlijn Haarlem zijn deze atelierbezoeken te zien en te volgen.

Tekst en foto’s: Larissa Neslo

“Ik maak objecten, verzamel, stileer, fotografeer en schrijf gedichten, samen een theatraal decor van een bepaalde tijd, de tijd van Co…” Annalinda Wagenaar. Kunstlijn op atelierbezoek bij deelnemend kunstcollectief Wagenaar van Co, Een klein collectief met Sasja Wagenaar, Annalinda Wagenaar en Jeroen Effern, niet alleen familie, maar ook een gelijkenis in werk en wijze, de stilte en de tijd.

Annalinda en Sasja zijn zussen. “We heten Wagenaar en onze moeder heette Co. We komen uit Langedijk, een WestFries dorp en daar heb je heel veel Wagenaars en wij waren de kinderen van Co.” Annalinda en Sasja hebben samen kindermeubels gemaakt. Daarmee zijn ze gestopt, Sasja is weer gaan schilderen en Annalinda is objecten van spullen gaan maken. “Ik ben een enorme verzamelaar en ineens vonden die dingen elkaar. Mijn objecten zijn een soort sierraden bij de schilderijen van Sasja en Jeroen. Voor de periode van meubeltjes maken heb ik bij een modeontwerper en styling bureau gewerkt. Het verzamelen van dingen heb ik altijd gedaan en nu verzamel ik dingen waar ik iets mee maak.”

Annalinda Wagenaar objecten gaan over kleur en vorm, bij elkaar passen, jezelf willen uitdrukken, uniek zijn. Soms zijn het net kleine sprookjes. Eerst gevonden en dan bij elkaar gebracht in stilte en tijd. “Mijn atelier is voor het grootste gedeelte opslag van spullen. Heel veel bakken met gevonden materiaal, waar ik mee werk. En ik hou ook heel erg van stoffen.” Haar objecten zijn niet alleen om naar te kijken maar hebben vaak een functie als kandelaar of vaas.

In de galerie laat Annalinda gedichten boekjes, objecten ‘Door een ringetje halen’, ‘Mag ik je kussen’ (de kussen in een kist die niet open kan), … en foto’s, o.a. een foto van de jurk van haar moeder, zien. “Ik wilde de jurk zo ophangen alsof ze nog danst.”

Wagenaar van Co heeft de oude vlasschuur van de atelier boerderij ingericht als galerie voor eigen werk en evenementen. Stijlvolle stukjes huiskamer. De galerie is op afspraak te bezoeken. https://www.wagenaarvanco.nl/

 

 

. . .

 

Uitgelicht: Atelierbezoeken “Wat betekent kunst voor jou?” Deze vraag stelt Larissa Neslo (zelf ook kunstenaar) aan kunstenaars in hun ateliers. Een ontdekkingstocht naar de kunst. Op Instagram en Facebook Kunstlijn Haarlem zijn deze atelierbezoeken te zien en te volgen.

Tekst en foto’s: Larissa Neslo

“Dat hele stille, dat rustige kijken, dat vind ik heerlijk om te doen …” Sasja Wagenaar. Kunstlijn op atelierbezoek bij deelnemend kunstcollectief Wagenaar van Co, Een klein collectief met Sasja Wagenaar, Annalinda Wagenaar en Jeroen Effern, niet alleen familie, maar ook een gelijkenis in werk en wijze, de stilte en de tijd.

Sasja Wagenaar maakt vaak grote schilderijen. Stillevens van Chinese porseleinen kommetjes. Elk werk heeft een kijk afstand. Dichtbij is het geschilderd, op afstand ziet het er heel fijntjes, realistisch, uit.

Sasja schildert haar hele leven stillevens, dit heeft zij doorbroken met een periode van kindermeubels ontwerpen, maken en beschilderen samen met haar zus Annalinda. Daarna is zij verder gegaan met stillevens schilderen, nu heel groot en niet meer in olieverf. “De rijkdom aan kleuren in olieverf heb je tegenwoordig ook in acryl verf. Ik heb het mengen vroeger in olieverf geleerd. Of het eind resultaat hetzelfde is? Als je stillevens maakt is het de illusie, die het moet doen, of de verf nu plat is of dik. Acryl verf is wat dunner en moet je nog meer met de illusie werken.” Meer vakmanschap nodig voor hetzelfde resultaat? “Ja dat is mooi gezegd.”

Sasja woont doordeweeks in haar atelier. “Het is een voordeel om hier altijd te zijn. Ik kan veel tijd besteden aan het kijken naar mijn werk. Is het genoeg om de illusie te laten zijn?”

Waarom kommetjes? “Chinese porseleinen kommetjes zijn zo mooi gemaakt en zijn door zoveel handen gegaan.” Haar kommetjes belicht zij, want licht en schaduw zorgt voor de illusie. Er is veel vraag naar haar stillevens met kommetjes. Een reden om ook stillevens van stoffen te gaan schilderen. “Ik ben weer aan het ontdekken, nu bezig met een gouden stof. Ik heb de gouden stof voller gemaakt door het voering te geven, zodat de stof valt zoals in die mooie kostuum schilderijen van vroeger, daar hou ik van. Heel veel kijken, er zit zoveel in een stilleven.”

 

. . .

 

Uitgelicht: Atelierbezoeken “Wat betekent kunst voor jou?” Deze vraag stelt Larissa Neslo (zelf ook kunstenaar) aan kunstenaars in hun ateliers. Een ontdekkingstocht naar de kunst. Op Instagram en Facebook Kunstlijn Haarlem zijn deze atelierbezoeken te zien en te volgen.

Tekst en foto’s: Larissa Neslo