Tribecalledtrash’ Kunstlijn Haarlem op atelierbezoek bij Mirjam Verschoor. Mirjam, geboren in 1975 in Velsen, woont en werkt in de Vijfhoek in Haarlem.

Klassieke stillevens met straatafval en grof vuil, dingen waarvan we denken dat we ze niet meer nodig hebben en weer vervangen door nieuw. De tragiek van de wegwerpmaatschappij heeft tegelijkertijd een bepaalde schoonheid in de verstilling. Digitale collages, die je in het echt en van dichtbij moet zien. Mirjam Verschoor heeft aan elke pixel gewerkt.

Niet alleen stillevens van afval zijn in haar atelier te zien. Ook persoonlijke stillevens ‘Memento Vitae’ voor mensen, die op een unieke manier willen reflecteren op hun leven of dat van een dierbare.

Na 20 jaar in Mode & Media te hebben gewerkt, besloot Mirjam haar hart te volgen en werd professioneel beeldend kunstenaar. Dit combineert zij met werk in opdracht, persoonlijke stillevens.

Bij de ‘Memento Vitae’ kunstwerken op maat Mirjam gaat in gesprek bij mensen thuis over hun meest waardevolle objecten. Ter plekke maakt zij de foto’s. Terug in haar atelier verwerkt ze de foto’s in klassieke stillevens schilderijen uit de 17e eeuw.

De digitale collages worden gedenkstukken, erfstukken. “Geen ruzie meer over spullen, alleen een mooie herinnering voor iedereen. Ik probeer het karakter van de persoon te vangen in spullen, naar gelang wat iemand mij vertelt rangschik ik de verhouding en grootte van de objecten.”

In haar vrije werk de serie Stil Levens – van bezit naar bezeten bestond in het begin alleen uit foto’s van afval. “Mijn werk en ook de betekenis van ‘trash’ steeds veel meer lading en betekenis gekregen. Meer dan ik van te voren had durven dromen.”

Bij haar recentere werken is Mirjam ‘trash’ wat breder gaan zien. Zoals bij het werk van een Ottomaanse soldaat, een vredes soldaat in Surinaamse ceremoniële kleding. “Ik heb deze soldaat uitgekozen omdat ik hem een hele zachte uitdrukking vond hebben. Het gaat over dood en leven, over alle kleuren, chakra’s, pride, over het ‘ownen’ van waar je vandaan komt. En wat je niet hebt ontvangen, dat is het stukje rouw wat je zelf mag nemen. Een mooie manier om vrede te sluiten denk ik. Dit ontroert mij, het gaat ook een beetje over mijzelf.”

Tijdens het Kunstlijn weekend 6&7 nov 2021 houdt Mirjam open atelier in Doelstraat 32.

 

. . .

 

Uitgelicht: Atelierbezoeken “Wat betekent kunst voor jou?” Deze vraag stelt Larissa Neslo (zelf ook kunstenaar) aan kunstenaars in hun ateliers. Een ontdekkingstocht naar de kunst. Op Instagram en Facebook Kunstlijn Haarlem zijn deze atelierbezoeken te zien en te volgen.

Tekst en foto’s: Larissa Neslo

‘Verlichte Verdwaling’ Kunstlijn Haarlem op atelierbezoek bij deelnemer Rogier Polman. Rogier, geboren in een groot landhuis in Oud Velsen aan het Noordzee kanaal, woont en werkt in Haarlem.

Zijn geboortehuis bestaat niet meer, in 1963 is een stuk van het dorp weggehaald en Noordzee kanaal geworden. Rogier als klein jongetje heeft in het huis leren fietsen en van heel dichtbij enorme schepen langs zien varen en aan de overkant de Hoogovens. Hij zag wolken uit de schoorstenen komen. “Die wolken daar is nu veel gedoe over, maar ik vond dat van diepe schoonheid, en dan varen er van die grote schepen tussendoor. Als kind heeft dat ontzettend veel indruk gemaakt, en mijn hele leven gaat over dat beeld, ik teken nu veel fabrieken, die fabrieken hebben een poëtische en romantische betekenis. In die fabrieken wordt niks gemaakt, daar wordt gedroomd, daar gaat mijn werk over.”

Rogier is tekenaar, grafisch vormgever, fictie schrijver, fotograaf, collagist van machinerie en onderdelen, verzamelaar … een veelzijdig kunstenaar. De poëzie en romantiek staan centraal in zijn werk. Niet de status van iets, maar de persoonlijke zienswijze als uitgangspunt. Hij richt zich op het verleden waarin het heden, zijn intuïtie, emotie, en verbeelding geworteld is. “Wat ik maak gaat over mijn eigen geschiedenis, altijd autobiografisch, heel naar binnen gekeerd eigenlijk, en sommige mensen voelen dat aan en sommige mensen niet, ik ben een romanticus.”

Elke dag werkt Rogier in zijn atelier aan een serie tekeningen in mixed media vaak met kleine tekstjes erbij, een soort anekdotes over vroeger als klein jongetje in een vakantiehuisje in Wijk aan Zee, terug van het strand komen met teer aan je voeten, schoorstenen, fabrieken, schepen, windschermen, … 
Tegelijkertijd werken aan een stapel tekeningen, elke dag een stukje verder is zijn werkmethode. Werkt heel prettig vindt hij, omdat hij altijd door kan gaan. Bij één tekening kan hij verder of slaat hij een nieuwe richting in en bij een andere tekening zit hij soms vast en gaat verder met de volgende of zoekt even inspiratie in zijn verzamelingen en vele boeken. Wanneer is een tekening af? Dat weet hij gewoon.

Niet alleen maakt Rogier werk, hij is ook een verzamelaar en verzamelt dingetjes, die hij vindt op rommel markten, dingetjes met een ziel. Verzamelen geeft hem inspiratie. Zoals oude zwart wit foto’s, radiobuizen, theelepeltjes, dameshorloges, … .

Rogier vindt zwart wit foto’s een mooi en geheimzinnig medium. Niet weten wat de kleuren zijn geeft ruimte voor eigen interpretatie. En tegelijkertijd heeft een zwart wit foto geschiedenis. Zoals theelepels waar een fotootje op zit. Dan vraagt hij zich af wie is dit?

Of dames horloges. “Een leven lang om de pols van een dame gezeten, die maakt de meest gelukkige en dramatische dingen mee, dat voel ik aan zo’n klokje, en vindt ik het leuk om daar over na te denken, scheidingen, geboortes, sex, … alles heeft dat dingetje meegemaakt.”

Oude radiobuizen vindt hij wereldjes op zich, architectuur wereldjes, daar kan hij helemaal in weg dromen. De radiobuizen verwerkt hij soms in beelden, die hij maakt van oude radio’s en zendapparatuur. Verschillende apparaten zaagt hij doormidden, plakt ze aan elkaar en maakt daar beelden van.

Persoonlijke ervaringen en algemene geschiedenis combineert hij in zijn werk, ook als schrijver. In Corona tijd heeft hij een boek over zijn leven gemaakt. Voor zijn dochter. Met o.a. de eerste luchtfoto van de pieren van IJmuiden, het verhaal over zijn jeugd, het landhuis, werk van vroeger tot nu, grafisch werk, tekeningen, collages, teksten, academie werk, fotografie, tijdschriften, meubels, gedichten, beelden, vormgeving boeken, scheepvaart, reizen, projecten, … in 450 pagina’s.

Rogier is naast deelnemer 20 jaar lang vormgever geweest van de Kunstlijn. Voor hem zit er geen verschil tussen kunst en toegepaste kunst. “Wanneer ik een affiche maak voor de Kunstlijn is de intentie waarmee ik dat maak hetzelfde is als wanneer ik een tekening maak. Ik kan het niet los zien van elkaar en voor mij is dit werk niet iets toegepast. Wanneer iemand zegt dit affiche vindt ik niks, dan ben ik 3 dagen van slag, want ik heb er weken over nagedacht, want het moet kloppen, het moet passen in mijn eigen kader.”

Erkenning is niks, herkenning is alles zegt Rogier altijd. “Soms zie ik werk van iemand, en dan zie ik dat diegene met zijn nagels aan de afgrond heeft gehangen, het ultieme maximale gemaakt wat toen mogelijk was, dat werk is altijd goed, dat komt altijd binnen met een mokerslag. Dit heb ik met Kiefer gehad in 1980 in het Stedelijk museum, ik kwam toen die zaal binnen en ik kon niet meer ademen, want alles klopte toen. Dat is het mooiste wat je kan overkomen. Kunst kan een revolutie teweeg brengen in je manier van denken en kijken. Daar ben ik altijd op zoek naar, nieuwe kunst.”

Het thema van de Kunstlijn 2021 ‘Verlichte Verdwaling’ bedacht door Rogier Polman, sluit hier mooi bij aan.

Rogier Polman houdt tijdens de Kunstlijn Haarlem 2021 open atelier op Wijngaardstraat 20 en zijn werk is te zien in De Kloostergangen aan de Grote Markt.

. . .

 

Uitgelicht: Atelierbezoeken “Wat betekent kunst voor jou?” Deze vraag stelt Larissa Neslo (zelf ook kunstenaar) aan kunstenaars in hun ateliers. Een ontdekkingstocht naar de kunst. Op Instagram en Facebook Kunstlijn Haarlem zijn deze atelierbezoeken te zien en te volgen.

Tekst en foto’s: Larissa Neslo

Nastia Calaca is net terug van werkvakantie in Vallauris,

“sharing a working space was a new experience for me, I always had my own space before”

Kunstlijn Haarlem op atelierbezoek bij deelnemer en Oekraïense keramist Nastia Calaca. Nastia woont en werkt momenteel in Haarlem. Haar beelden zijn veelzijdig, begrijpelijk, ludiek, soms humoristisch, en elk vertelt een verhaal. In haar werk herken je personages uit sprookjes, van Alice in Wonderland tot aan animatie films van Wes Andersen.

In juli was Nastia Calaca een maand lang ‘artist in residence’ aan de Franse Rivièra. Zij was uitgenodigd door A.I.R. Vallauris om tijdelijk te komen wonen en werken. Om los van haar bekende omgeving te zijn, onderzoek te doen, nieuw werk te creëren en te exposeren. Om andere culturen en kunstenaars te ontmoeten.

“I was very happy to received an invitation from A.I.R. Vallauris. My first artist in residence! So, in July, my bestiary and I traveled to Vallauris. It is a famous place for ceramists, a ceramic mekka. In the forties Picasso lived there.”

Vallauris is een authentieke Franse stad met heel veel keramiek en Nastia bezocht de galeries, museums en studio’s.

“I met a potter Elisa Stoppani that I will collaborate with, to do illustrations for her tableware. I will probably go back to Vallauris in the winter to illustrate her pottery. It was very nice to be out of my bubble.”

Nastia Calaca gaf ook workshops in haar atelier in Haarlem, waar zij sinds corona mee is gestopt. Niet alleen vanwege de corona maatregelingen. Zij heeft het druk, héél druk, met bestellingen van over de hele wereld. Bijna al het werk dat je ziet in haar atelier zijn bestellingen, elk kunstwerk dat zij maakt heeft al een plekje. Soms laat zij zich inspireren door een klant, maar uiteindelijk komen al haar kunstwerken vanuit haar zelf.

Grillige keramische wezens, dierlijke wezens, menselijk neergezet en aangekleed. Nastia kijkt veel naar verschillende dieren, zo ontstaan in haar hoofd verhalen. Bepaalde kenmerken van dieren vormt zij tot nieuwe wezens. Van deze wezens in haar hoofd maakt zij schetsen op papier. Vervolgens maakt ze een kleine schets/model in klei. Van elk beeld heeft zij een kleine miniatuur, inmiddels al heel veel.

Kleding uit de jaren 20 tot 50 vindt zij mooi en haalt daarom haar inspiratie uit boeken over deze periodes en films die zich afspelen in deze periodes, voor de aankleding van haar dierlijke wezens. Zo is zij fan van films van Wes Andersen. Een van haar wezens draagt de kleding van de receptionist in ‘The Grand Budapest Hotel’.

Van dierlijke wezens in klei tot dierlijke wezens op klei. Nastia Calaca’s beelden en tableware zijn te zien tijdens de Kunstlijn Haarlem 2021 in Wijnkoperij Okhuysen en in haar atelier (#2.10 in Cultuurhuis Klein Heiligpand). En door het hele jaar te zien en te bestellen online: https://calacaceramicart.com/

. . .

 

Uitgelicht: Atelierbezoeken “Wat betekent kunst voor jou?” Deze vraag stelt Larissa Neslo (zelf ook kunstenaar) aan kunstenaars in hun ateliers. Een ontdekkingstocht naar de kunst. Op Instagram en Facebook Kunstlijn Haarlem zijn deze atelierbezoeken te zien en te volgen.

Tekst en foto’s: Larissa Neslo

“Ik ben zo blij als een kind als ik iets vind!” Kunstlijn Haarlem op atelierbezoek bij deelnemer Brecht Langhout in Driehuis.

“Verzamelen, beeldend werk maken, het moet gewoon, het is bijna een oerdrift. Het verzamelen deed ik al als kind, planten zoeken, herbariums maken, schedeltjes vinden, …” Brecht is geboren en opgegroeid in Friesland op het platteland. “Ik was altijd buiten.”

Nu vanuit haar atelier in Driehuis verzamelt Brecht op het strand langs de vloedlijn, in duinen en bos. Maar ook op straat en in huis, verpakkingsmateriaal gaat er niet zomaar de deur uit.

“Vakantie. Ik kijk er naar uit wat ik zou kunnen vinden. Deze zomer was dat een doos vol ganzenveren. En in de kringloopwinkel mooie wol.”
Soms krijgt ze iets. Zakken vol met vloeipapier uit een schoenenwinkel. Het gaat haar vooral om natuurlijke materialen of materialen aangetast door de natuur, deze gaan allemaal mee naar haar atelier.

“Ik vind nu textiel-achtige dingen verzamelen het leukste wat er is. Het liefst een beetje smotsig textiel, kapot, beschadigt, textiel waarbij het proces van slijtage al is ingegaan en waar helemaal geen nieuwigheid meer in zit. Ik zoek er niet naar, maar vind het, het zijn vaak hele kleine mooie dingen waar mensen voorbij lopen. Dingen waarbij ik heb jeetje wat mooi, prachtig, van schelpjes tot stukjes textiel, tot een halve kerstboom. In het bos had iemand een kerstboom achtergelaten, maar wel alle takken er zorgvuldig afgehaald. Heel apart, ik begrijp er niks van, maar die vindt ik dan zo mooi en dan moet de kerstboom mee.”

Is verzamelen een voorstadium van iets mooi vinden? “Ja, maar het ligt soms jaren lang in mijn kast. Ik weet van te voren vaak niet wat ik er mee ga doen. Het schoonmaken, sorteren, wegleggen of opprikken op mijn prikbord geeft inspiratie voor nieuw beeldend werk.”

Dol op ronde vormen, oervormen, de vorm van een slakkenhuis, een cirkel. Brecht heeft veel schalen en eieren van papier-maché gemaakt. Maak je zoveel om een duidelijk begrip ervan te krijgen? “Nee, dit is begonnen tijdens het project nest. Van schilderen met een kwast naar direct contact met het materiaal, papier, lijm, deeg, … het vormen met mijn handen. Zo is het werken met mijn handen steeds belangrijker geworden. Ik ben aan het spelen net als een kind denk ik weleens, het gaat heel ver terug, terug naar het vroege begin. Ik ben hierdoor ook geïnteresseerd geraakt in de psychologische betekenis van kindertekeningen.”

Tijdens corona is Brecht bezig geweest met het maken van papier-maché corona bolletjes. Deze corona bolletjes heeft zij vervolgens omwikkelt met allerlei verzameld materiaal. Zo ontstond bij haar de behoefte om de hoogte in te gaan, de start van een nieuwe richting, objecten. Bijzondere mooie mysterieuze serie totems heeft Brecht gemaakt. Een ode aan het leven, aan de natuur. Op foto 1 Brecht met haar eigen totem, deze heeft iets mummie-achtig. Het materiaal komt allemaal van het strand.

Begint kunst bij jou bij het vinden? “Mijn liefde voor de natuur, voor het verzamelen, het werken met mijn handen, beeldend werk maken, het hoort allemaal bij elkaar. Ik heb de hele winter takjes opgeraapt, deze wikkel ik in met stukjes textiel. Wat ik wil laten zien is dat de natuur zo mooi en belangrijk is. Hoe meer je weet, hoe meer je ziet. Slakjes op de duingrond, waar groeit welke paddenstoel. Respect voor de natuur is dan ook één van mijn uitgangspunten tijdens de schilderlessen die ik geef aan jonge kinderen. Naar buiten en het schetsboek mee.”

Tijdens de Kunstlijn 2021 exposeert Brecht Langhout in Studio 37 (in het gebouw van 37PK Haarlem tegenover het Frans Hals museum)

 

. . .

 

Uitgelicht: Atelierbezoeken “Wat betekent kunst voor jou?” Deze vraag stelt Larissa Neslo (zelf ook kunstenaar) aan kunstenaars in hun ateliers. Een ontdekkingstocht naar de kunst. Op Instagram en Facebook Kunstlijn Haarlem zijn deze atelierbezoeken te zien en te volgen.

Tekst en foto’s: Larissa Neslo

Geometrische vormen en patronen in Fort Liebrug, Haarlemmerliede. Paul van Zijp geeft ‘gebruikt’ hout een nieuwe toepassing, een nieuwe vorm. “De vorm is belangrijk voor mij, zeker bij bijvoorbeeld een stoel waar je alleen maar op hoeft te kunnen zitten of leunen, als ontwerper ben je helemaal vrij een vorm te ontwerpen. Op de computer maak ik ontwerpen, op zoek naar spannende verhoudingen, lege ruimtes, … bijvoorbeeld deze stoel als je er op gaat zitten merk je dat er ook ruimte is waar je niet zit en dan vindt ik het spannend om die ruimte leeg te laten.“ Kunstlijn Haarlem op atelierbezoek bij deelnemer Paul van Zijp in zijn werkplaats en tevens galerie.

We zien in zijn atelier een stoel van karton, wat een massaproduct kan worden en buiten voor zijn galerie staat een ‘unica’, hetzelfde stoel ontwerp maar dan in aluminium. Massaproduct of unica, beide kunst vindt Paul, het verschil zit in de techniek van het maken.

En we zien ook een serie tafeltjes gemaakt met gebruikt hout en restmateriaal. Paul geniet van hoe lijnen gaan in z’n tafeltje. Lijnen die rond gaan, dunner, dikker worden en nieuwe vormen laten zien. Kleine kunstwerkjes, en het blijven tafeltjes waar je ook je glas wijn op mag zetten. Paul wil mensen een wauw gevoel geven bij het zien van zijn tafeltjes, net zoals mensen een wauw gevoel krijgen bij het zien van een schilderij.

Paul van Zijp is in 2008 afgestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Tijdens zijn studie heeft hij onder andere vazen van rubber gemaakt, met die ervaring maakt hij nu rubberen mallen van zijn hout abstracten en maakt daarmee afgietsels in beton

.

… kijk zelf gerust een keertje verder in Paul zijn galerie en tevens atelier, deze is namelijk iedere donderdag-, vrijdag- en zaterdagmiddag open voor bezoek, of anders op afspraak @paulvanzijp

. . .

 

Uitgelicht: Atelierbezoeken “Wat betekent kunst voor jou?” Deze vraag stelt Larissa Neslo (zelf ook kunstenaar) aan kunstenaars in hun ateliers. Een ontdekkingstocht naar de kunst. Op Instagram en Facebook Kunstlijn Haarlem zijn deze atelierbezoeken te zien en te volgen.

Tekst en foto’s: Larissa Neslo